Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε.
Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναι,
και λέγοντάς το, πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του.
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
Όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει τ΄Όχι εκείνο,
Το ορθόν, εις όλην την ζωήν του…
Κων.Καβάφης
Ο κάθε άνθρωπος στη διαδρομή της ζωής του βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με μικρά διλήμματα και κάποτε με μεγαλύτερα. Πορευόμενος συναπαντά σταυροδρόμια και πρέπει να διαλέξει το δρόμο που θέλει ν΄ακλουθήσει, πρέπει να πάρει τη δική του απόφαση για τη μελλοντική κατεύθυνση.
Αλλά και σε συλλογικό επίπεδο ένας λαός, οι πολίτες μιας χώρας κάποτε καλούνται να πουν το δικό τους Ναι ή το δικό τους Όχι σε διλλήματα που έχουν να κάνουν με το γενικό κοινωνικό καλό και την προοπτική της χώρας. Να πουν το δικό τους Ναι ή το δικό τους Όχι για ν΄απαντήσουν σε ερωτήματα και προβλήματα που έχουν να κάνουν με ζητήματα εθνικής εμβέλειας.
Στις δημοκρατίες η γνώμη της πλειοψηφίας μέσα από ψηφοφορίες και κάλπες γίνεται πάντα σεβαστή. Το δημοψήφισμα, λοιπόν, όπως και στο Σύνταγμα της χώρας μας ορίζεται είναι η έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας που αποτελεί και το θεμέλιο του πολιτεύματος.
Την Κυριακή 5 Ιουλίου, ως πολίτες της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία και έδωσε τ΄όνομά της στην Ευρώπη, καλούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ
του ΝΑΙ και του ΟΧΙ.
Με ποια, όμως, κριτήρια; Κατά την ταπεινή μου άποψη: Θα πρέπει να κλείσουμε τ΄αυτιά μας στις κραυγές και τις υστερίες περί επικίνδυνων δήθεν διλημμάτων, περί δήθεν ανεύθυνων τυχοδιωκτικών επιδιώξεων μέσω κάλπης και να κλείσουμε τα μάτια μας στα όσα επιτηδευμένα προβάλλονται για να φοβίσουν και να διχάσουν.
Θα πρέπει να πούμε ΝΑΙ στην Ενωμένη Ευρώπη, αυτήν, όμως, που οραματίστηκαν οι δημιουργοί τους, τα μεγάλα πολιτικά τότε αναστήματα που θεμελίωσαν το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πάνω στις αρχές, τις αξίες και τα ιδεώδη, της δημοκρατίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ισοτιμίας, αλλά και της ομοφωνίας στις αποφάσεις και στις όποιες ανακοινώσεις.
Θα πρέπει να πούμε ΟΧΙ σε όσους απεργάζονται κρυφά ή φανερά σχέδια εθνικής ταπείνωσης και μετατροπής της χώρας μας σε αποικία χρέους.
Θα πρέπει να πούμε ΝΑΙ σ΄αυτούς που παλεύουν για την αξιακή ηθική ανασυγκρότηση της πατρίδας κι αρνούνται πεισματικά να υπογράψουν Μνημόνια και Προγράμματα που δε δίνουν ελπίδα για έξοδο επιτέλους από την κρίση, αλλά καταδικάζουν το μέλλον της νέας γενιάς στην αβεβαιότητα, στην ανασφάλεια και στην έλλειψη ελπιδοφόρας προοπτικής.
Θα πρέπει να πούμε ΟΧΙ σε όσους ανέχονται ή αλληθωρίζουν αστόχαστα μπροστά στην τραγική πραγματικότητα της αξίωσης των αγορών να δίνουν εντολές στην πολιτική παραμερίζοντας τη δημοκρατία.
Θα πρέπει να πούμε ΝΑΙ σ΄αυτούς που αρνούνται τα τελεσίγραφα κυνικών πιστωτών που επιμένουν να θέλουν να ρυθμίζουν την οικονομική πολιτική της χώρας μας, ορίζοντας αυτοί ποιους και πόσο θα φορολογούμε, σε ποιους, πότε και πόσο θα δίνουμε συντάξεις, αν θα πρέπει να έχουμε κοινωνική πολιτική για τους αδύναμους.
Θα πρέπει να πούμε ΟΧΙ σε όσους υποκύπτουν στις αδιάλλακτες απαιτήσεις εκδικητών δανειστών που αδιαφορούν προκλητικά για τις χειμαζόμενες κοινωνικές ομάδες οι οποίες διαρκώς διογκώνονται και τα λαϊκά στρώματα τα οποία κατρακύλησαν πολύ κάτω και από το όριο της φτώχειας.
Θα πρέπει να πούμε ΝΑΙ σ΄αυτούς που στήνουν εμπόδια με τις πλάτες τους στην ορμητική αδυσώπητη επέλαση οικονομικών και άλλων συμφερόντων που επιχειρούν να παρασύρουν την πατρίδα μας σε αδιέξοδα και να την εξωθήσουν από πλευράς προόδου και προκοπής στη νεολιθική εποχή.
Θα πρέπει να πούμε ΟΧΙ σε όσους δείχνουν προθυμία για υπακοή στις άφρονες προτάσεις τιμωρών «εταίρων» και μη, που ξεδιάντροπα δεν δέχονται τη φορολόγηση του ηλεκτρονικού τζόγου (γιατί άραγε;) και την αύξηση κατά τι της φορολόγησης μεγάλων εισοδημάτων και των κερδών επιχειρήσεων πάνω από πεντακόσιες χιλιάδες, ενώ δεν δείχνουν κανένα έλεος στην οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων, στις στρατιές των ανέργων και στους φτωχοποιημένους συμπολίτες μας.
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, λοιπόν, όλοι μας όσοι ακόμα πιστεύουμε στην αναγκαιότητα της δημοκρατίας, θα πρέπει ν΄αποφασίσουμε με ευθύνη και ψυχραιμία, με νηφαλιότητα κι αυτοπεποίθηση, με πίστη στην Ελλάδα και σεβασμό στην ιστορία της…..
Καλό βόλι συμπατριώτες – συνέλληνες!
Υ.Γ: Όσοι ακόμα επιμένουν να διατυπώνουν αντιρρήσεις για τη διενέργεια του δημοψηφίσματος, θα πρέπει να σκεφτούν ότι αν μετά το δημοψήφισμα του 1974 για το πολίτευμα της χώρας μας, είχαν γίνει και άλλα σε κρίσιμα για τον τόπο ζητήματα, ίσως και να μην φτάναμε ως εδώ που είμαστε σήμερα….
Ηλίας Κ. Μάρκου
