Πως γίνεται, από τη μια οι επιστήμονες να μιλούν για τον Homo neanderthalensis και να τον θεωρούν πως δεν έχει καμιά σχέση με τον πρόγονο του σύγχρονου ανθρώπου και από την άλλη να καταλήγουν σε υποθετικά συμπεράσματα ότι τάχα πίστευε στη ζωή μετά το θάνατο; Θα μπορούσε άραγε ο άνθρωπος στα πρώτα στάδια της εξελικτικής του διαδρομής, όταν ακόμα δεν είχε γίνει κάτοχος του πολύτιμου δώρου της λαλιάς, να σχηματίσει ιδέες και να διαμορφώσει πεποιθήσεις και πιστεύω, μόνο με το πνεύμα; Κοινή είναι η επιστημονική παραδοχή πως μόνον όταν ο άνθρωπος άρχισε να μιλάει μπόρεσε να εκφράσει αισθήματα και κατάφερε να τα συστηματοποιήσει δίνοντάς τα μία μόνιμη αξία.
Μόνο συνομιλούντες οι άνθρωποι ενίσχυσαν τους κοινούς φόβους τους και δημιούργησαν μία κοινή παράδοση γύρω από τα λεγόμενα «ταμπού». Αφού, όμως, κάποτε στο μακρινό παρελθόν, στα πρώτα βήματα της ανθρωπότητας, οι άνθρωποι ζούσαν απομονωμένοι και διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη του πλανήτη, δίχως καμιά δυνατότητα επικοινωνίας και συναναστροφής, πως θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κοινούς μύθους και παραδόσεις;
Από τη σύγχρονη ιστορία έχουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός μικρού λαού στην Τασμανία, πλήρως αποκομμένου από τον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος έζησε κάτω από τις ίδιες συνθήκες με αυτές της παλαιολιθικής εποχής, μέχρι που το νησί, το 1642, ανακαλύφθηκε από τους Ολλανδούς. Η Τασμανία είναι μεγάλο νησί 200 περίπου χιλιόμετρα νότια της ηπειρωτικής Αυστραλίας με έκταση ίση περίπου με τη μισή της Ελλάδας και πιστεύεται πως ήταν ενωμένη με την Αυστραλιανή ήπειρο μέχρι το τέλος της πλέον πρόσφατης εποχής των παγετώνων, πριν από περίπου δέκα χιλιάδες χρόνια. Πρωτοκατοικήθηκε από ανθρώπους από τότε που ήταν ενωμένη με την αυστραλιανή ήπειρο, τουλάχιστον 35.000 χρόνια πριν και η πρώτη θέασή της από Ευρωπαίο καταγράφεται στις 24 Νοεμβρίου 1642 από τον Ολλανδό εξερευνητή Άμπελ Τάσμαν, ενώ αργότερα ακολούθησαν οι Βρετανοί, το 1777, με τον Τζέιμς Κουκ.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που εγκαταστάθηκαν στην Τασμανία ήταν κατάδικοι με τους φρουρούς τους, με αποστολή τους την ανάπτυξη της γεωργίας και όχι μόνον, εξολοθρεύοντας και εκδιώκοντας σταδιακά τους ιθαγενείς (Αβοριγίνες). Αυτός ο λαός, λοιπόν, αυτή η πρωτόγονη φυλή που δυστυχώς εξαφανίστηκε, (ο τελευταίος αμιγώς ιθαγενούς καταγωγής Τασμανός, ο Truganini, πέθανε το 1876), έμεινε μόνη κι απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο για δεκαπέντε έως εικοσιπέντε χιλιάδες χρόνια!
Πιθανολογείται πως οι πρώτες λέξεις των πρώτων ανθρώπων ήταν κυρίως επιφωνήματα πόνου, κινδύνου ή πάθους ή αντιστοιχούσαν προς συγκεκριμένα υλικά αντικείμενα. Το Θεό, όμως, ως όρο, ως λέξη και έννοια, σε ποιο ακριβώς στάδιο, σε ποια εποχή κατάφερε ο άνθρωπος να τον εκφράσει;
Ηλίας Κ. Μάρκου
