Ήταν κάπου στο τέλος της μέρας, κοντά στο σούρουπο
και το μεγάλο συλλαλητήριο στην κεντρική λεωφόρο
είχε απλωθεί σε όλο το μήκος και το πλάτος της….
Το πώς βρέθηκα μόνος ανάμεσα στο πλήθος εκείνο
ακόμα και τώρα αδυνατώ να το ξεδιαλύνω μέσα μου.
Θυμάμαι που είχα συγχρονίσει το βηματισμό μου
αλλά η φωνή μου παράφωνη ήταν με τα συνθήματα!
Ξαφνικά στο βάθος είδα ένα ακτινοβόλο πρόσωπο
ήταν στην κορυφή της διαδήλωσης κι απόρησα….
Όσο δυνάμωναν οι ιαχές, δυνάμωνε και η λάμψη του!
Από ένστικτο επιτάχυνα για να βρεθώ κοντά του
και σαν ζύγωσα, την απορία μου διαδέχτηκε το θάμπος!
Με ζωηρό και ανοιχτόκαρδο το βλέμμα, μου συστήθηκε
και τ΄όνομά της χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη μου…
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ τη λέγανε και την κοίταξα με δέος!
Της άπλωσα το χέρι και για αρκετή ώρα συνοδοιπορήσαμε
μέχρι που μας έπνιξαν οι καπνοί, οι κρότοι και τα δάκρυα.
Απότομα χωρίσαμε, όταν ακολούθησε άτακτη οπισθοχώρηση.
Τώρα ήταν η ώρα της δράσης των «μαχητών» με τις κουκούλες
των δήθεν αντιεξουσιαστών, των στυλοβατών της σύγχυσης
του αποπροσανατολισμού και της θαμπής προπαγάνδας,
των γνωστών, άγνωστων που ταΐζουν μόνιμα το σύστημα!
Σε όλους αυτούς τους καιρούς της λεγόμενης μεταπολίτευσης
σ΄αυτή τη διαρκή αναμέτρηση των μπαχαλάκηδων με την εξουσία
η φωνή του λαού καταπνίγεται απ΄τις σειρήνες και τις μολότοφ!

Ηλίας Κ. Μάρκου

Προηγούμενο άρθροΤου Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ. – Βραδινή της σκέψης περιπλάνηση
Επόμενο άρθροΤου Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ. – Ο μίτος εξόδου απ΄την ανελπιστία