Στην απέραντη τούτη στέπα της ανθρωπότητας
με την ελάχιστη πλέον βλάστηση της ανθρωπιάς
Στη σημερινή, μέχρι ξέρας, εποχή της ανομβρίας
με την κυριαρχία της ύλης πάνω στο πνεύμα
Τα διάσπαρτα ανά την επικράτεια Μοναστήρια
πραγματικές οάσεις είναι για προσωρινή ανάπαυλα
Εκεί καταφεύγουν, όσοι καταφέρνουν, έστω και για λίγο
να ισορροπήσουν μέσα στον ανεμοστρόβιλο της πλήξης
και αναζητούν απεγνωσμένα από κάπου να πιαστούν
πριν παρασυρθούν στα βαθιά της ανοημάτιστης ζωής!
Παλιά και καινούργια κτίσματα σε βουνοκορφές
Κελιά και εκκλησίες, αλλά και απέριττες καλύβες
Σεβάσμιοι ασκητές γέροντες και γερόντισσες
αλλά, κοντά τους και λαμπερά νεανικά πρόσωπα…
Φθαρμένα ράσα και παντού ταπεινά βλέμματα
Θαυματουργές εικόνες και κανδήλια που δεν σβήνουν
Αρωματικά λιβάνια, αναμμένα κεριά και δεήσεις
Θερμές προσευχές, ψαλμωδίες και ολονυκτίες
Γονυκλισίες, κομποσκοίνια και ικεσίες με δάκρυα
Αγρυπνίες, νηστείες και ατέλειωτες γονυπετήσεις
Για όλα τα κρίματα της κοινωνίας μας πρεσβεύουν
και το Θεό παρακαλούν, μέρα και νύχτα, για συγχώρεση
με τα χείλη ή και το νου, πάντα όμως από την καρδιά…
Μια επίσκεψη, μια περιήγηση ή ένα προσκύνημα
Ένας καφές, ένα δροσερό ποτήρι νερό και μια ευλογία
μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στον επισκέπτη!
Να αναστήσει τη χαμένη ελπίδα και την απαντοχή
Να μικρύνει την απόσταση μεταξύ ουρανού και γης!
Ηλίας Κ. Μάρκου
