Βαριές και ασήκωτες κυλούσαν οι μέρες
ενώ τα χρόνια βιαστικά προχωρούσαν!
Το ένα μετά το άλλο, άφηναν το παρόν
και χάνονταν στην ατέλειωτη ουρά
οδεύοντας για το ασάλευτο παρελθόν!
Η ανηφόρα της ζωής δεν είχε τελειωμό
κι εκείνος συνέχιζε να την ανεβαίνει
ψάχνοντας για το απόκρυφο μονοπάτι
που θα τον οδηγούσε στο νόημά της!
Επίμονα αναζητούσε την αλήθεια της
και ακατάπαυστα βάδιζε νύχτα και μέρα.
Τα βήματά του αργά, αλλά σταθερά!
Ακόμα κι όταν το βαθύ σκοτάδι έπεφτε
και μια απόλυτη σιωπή απλωνόταν
ο ήχος της περπατησιάς του
ευχάριστα αντηχούσε στα αυτιά του
καθώς τα ξάγρυπνα από ψηλά αστέρια
έστελναν πίσω τον αντίλαλό τους!
Αόριστες σκέψεις και ιδέες ασχημάτιστες
ταλαιπωρούσαν συνεχώς το μυαλό του
αλλά συνέχιζε να προχωρά και να αναζητά.
Μέσα του κυριαρχούσε μια δύναμη
αυτή της ακλόνητης επιθυμίας και ελπίδας
να περάσει από το παρόν στο μέλλον
πετώντας ψηλά και μακριά από τα μικρά
να γνωρίσει επιτέλους τον άνθρωπο
για να έχει μετά μάτια για το Θεό!
Ηλίας Κ. Μάρκου
