Μόνος και πάλι στην κάμαρά του
με το σίδερο της σκέψης στην πρίζα της έμπνευσης
έτοιμο πάντα για σιδέρωμα!
Ώρες πάλευε με τις λέξεις
Κι αναζητούσε μ΄επιμονή τις θαλερές.
Μια – μια τις μύριζε
και ξεχώριζε τις πλέον ευωδιαστές
όσες συνταίριαζαν
με τις μυρουδιές των συναισθημάτων του.
Πάντα έτσι έγραφε τους στίχους
και μετά τους αράδιαζε με ευλάβεια
πάνω στο μακρύ τραπέζι
για να τους σιδερώσει!
Τους ήθελε ατσαλάκωτους και μοσχοβολιστούς
από την ευπρέπεια της αλήθειας.
Απόψε, όμως, ατύχησε!
Κάποια στιγμή άνοιξε το παράθυρο απότομα
κι ένας δυνατός κρύος βοριάς
σκόρπισε συλλαβές και γράμματα απ΄το τραπέζι
ανακάτεψε φράσεις και νοήματα
κι άλλαξε με μιας τα συναισθήματα.
Εκείνο το ποίημα δε γράφτηκε ποτέ!
Ηλίας Κ. Μάρκου
